Kiedy Można Zabrać Kota Od Matki

Każdy gatunek ma w swoim wzorcu rozwojowym okresy, które nazywamy okresami krytycznymi. Są to okresy, w których dany gatunek najszybciej i najłatwiej przyswaja nowe zdolności. Różne umiejętności mają najczęściej różne okresy krytyczne. W przypadku kotów, najwcześniejszy i najważniejszy z okresów krytycznych, nazywany również krytycznym okresem wczesnej socjalizacji, w którym kociak uczy się prawidłowych reakcji na nowe bodźce, do niedawna zamykany był w ramach 2-8 tygodni. Coraz więcej doniesień naukowych, bazujących na badaniach kotów domowych, jak również obserwacji w hodowlach, sugeruje wydłużenie tego okresu do 12 tygodni. Ja osobiście uważam, że okres ten jest jeszcze dłuższy, i wiek pełnej gotowości emocjonalnej do opuszczenia matczynego parasola to 14 tygodni. Jest to okres, w którym kocię uczy się, jak radzić sobie z lękiem, czego należy się bać, a czego nie, i jak radzić sobie z nowymi wyzwaniami i stresem z nimi związanym. Wiek, w którym możemy oddzielić kocię od matki i rodzeństwa powinien więc być wyznaczony na podstawie emocjonalnej dojrzałości kociaka, a nie, jak to się często dzieje, na podstawie jego fizycznej zdolności do samodzielnego pobierania pokarmu. Koty pod tym względem dojrzewają bardzo szybko, te wolno żyjące już w 6. tygodniu życia zaczynają uczyć się zabijać ofiary przynoszone przez matkę. Te w naszych domach w tym wieku najczęściej już bez większych problemów potrafią spożywać pokarm stały. Kocięta 6 tygodniowe mają już komplet zębów mlecznych, co pozwala im na przejście na ich docelową, mięsną dietę. Nie znaczy to jednak, że jest to wiek, w którym możemy oddzielić kocie dzieci od ich matek. Zbyt szybka separacja od matki powoduje szereg późniejszych problemów behawioralnych, takich jak ssanie tkanin, spaczone łaknienie (pica), stereotypie, czy zachowania agresywne, wynikające z nadmiernej lękliwości i braku treningu radzenia sobie ze stresem. Pamiętać należy, że zabranie sześciotygodniowego, czy nawet ośmiotygodniowego kocięcia, to nie tylko pozbawienie go kontaktu z matką, ale również z innymi kociętami, z rodzeństwem. To okres intensywnych zabaw z innymi kociętami, poznawanie swoich możliwości, poznawanie co to ból, gdy w zabawie zapędzę się za daleko, i jak go unikać. Nauka, w której kocię uświadamia sobie, że ono też zadaje ból. Odsadzanie od piersi jest pierwszym naprawdę traumatycznym, ogromnie stresującym przeżyciem dla kociaka. Nie wygląda to niestety tak, że kocię po prostu coraz mniej chce ssać swoją matkę. Pragnienie jest tam nadal, mimo innych źródeł pokarmu i niejednokrotnie pełnego brzuszka (kocięta często próbują dosysać się po zjedzeniu sutego, mięsnego posiłku). Jest pokorne podchodzenie, proszenie i mruczenie. W procesie odsadzania matka w pierwszym etapie zabrania kociętom ssania jej sutków poprzez kładzenie się na brzuchu, fizycznie uniemożliwia zbliżenia się do nich. W następnym kroku zaczyna przejawiać zachowania agresywne w stosunku do kociąt, warczy, przygniata, zmusza do odejścia, bądź sama odchodzi bez umożliwienia ssania, co jest dla nich źródłem ogromnego stresu. Ten właśnie okres jest tak ważny dla nauki radzenia sobie ze stresem. To niezwykle ważna umiejętność, która nikomu z nas nie jest dana w wersji rozbudowanej i ostatecznej, musimy nauczyć się radzić sobie z negatywnymi emocjami, i tego samego muszą nauczyć się kocięta. To z tego okresu kociego życia niego pochodzi nauka, że dam sobie radę, że chociaż mama już mnie nie przytula, nie zginę. Potrafię o siebie zadbać. Pochodzi z niego też inna nauka – chociaż mama wygląda niekiedy groźnie, chociaż potrafi boleśnie przytrzymać i zmusić do odejścia – to jeszcze nie koniec świata. To nauka, jak najszybciej rozpoznać, kiedy inny kot nie życzy sobie, żebym się do niego zbliżał. Najpierw jest bowiem wyraźna mowa ciała, odmowa dostępu, zachowania agresywne ze strony matki pojawiają się dopiero wtedy, gdy kocię nie reaguje na te pierwsze sygnały. Jeśli usłucham – nic się nie stanie. To nauka, że nie należy reagować nerwowo, chaotycznie, wpadać w panikę na widok czegoś nie po mojej myśli, czegoś, czego się nie spodziewałem. W tym pierwszym krytycznym okresie socjalizacji nasze kocię powinno, oprócz nauki zachowań odnoszących się do matki czy rodzeństwa, mieć również możliwość zapoznania się z jak największą ilością bodźców, które będą towarzyszyć mu w przyszłości, niejako trenować umiejętności reagowania na „nowe". To kluczowe dla przyszłych reakcji kota na sytuacje i bodźce, które pojawiać się przecież będą w jego późniejszym i dorosłym życiu. Oczywiście to również czas zapoznawania się z człowiekiem. Najlepiej z człowiekiem na różnych etapach rozwoju :) Im więcej różnych bodźców napotka kocię w tym pierwszym okresie socjalizacji, tym lepiej pod kątem emocjonalnym przygotowane będzie na spotkania „nowego” w swoim późniejszym życiu. Oczywiście nie mogą to być bodźce przerastające możliwości adaptacyjne kociaka, nie mogą go przerażać, a my jako opiekunowie razem z kocią mamą uczymy, że spotkanie z „nowym" nie musi być straszne. Z przeprowadzonych dotychczas badań wynika, że jedne z najbardziej w dorosłym życiu lękliwych kotów to te, które nie przeszły w ogóle w sposób naturalny okresu odstawiania, czyli koty wychowane na butelce. Z tych odchowanych przez matkę, im później były od niej zabierane, tym mniejsze było w życiu dorosłym prawdopodobieństwo reakcji agresywnych nie tylko w stosunku do obcych ludzi czy kotów, ale również członków rodziny. Im później odebrane od matki, tym mniejsze również w życiu dorosłym reakcje lękowe na nowe sytuacje. Z moich kilkunastoletnich obserwacji wynika, że minimalny wiek odbioru/adopcji kociaka to 14 tygodni, optymalny to 16 tygodni. Ja wydaję kocięta 16-17 tygodniowe. To wiek, w którym kocię nabiera ogromnej wiary we własne możliwości, przestaje na każde nowe doświadczenie szukać ochrony matki, zaczyna samo decydować, jak sprawdzić i jak podejść do nowych bodźców i sytuacji. Pewność siebie i poczucie kontroli nad swoim otoczeniem jest kluczowe dla kociej równowagi emocjonalnej, sprawia, że maleje prawdopodobieństwo wybuchu niekontrolowanego ataku paniki na widok nowej sytuacji, a to z kolei redukuje znacząco prawdopodobieństwo zachowań agresywnych, których podłożem jest lęk wynikający z braku treningu reakcji na nowe sytuacje i bodźce. Chcę podkreślić, że nie zastanawiamy się nad tym wszystkim, gdy nie mamy wyboru. Ratowanie kociego życia jest najważniejsze, jeśli wiąże się z tym, że musimy kociątko zabrać pod swój dach przed upływem minimalnego wieku, czyli 12 tygodni, to robimy to bez względu na wszystko. Niekiedy zdarza się tak, że musimy zastąpić kociątku matkę od pierwszych chwil jego życia. Mój apel, żeby nie odbierać kociąt przed upływem tych minimalnych 12 tygodni skierowany jest do tych, którzy mają wybór terminu odbioru/adopcji. Dorota Szadurska, behawiorystka Centre of Applied Pet Ethology i Studium Kot Absolwentka Psychologii Zwierząt PAN

Okazuje się, że niekoniecznie. Ale w takim razie, dlaczego jeszcze twój kot ssie swój kocyk? Sprawdź! 1. Zbyt wczesne oddzielenie od matki. Najpopularniejsza teoria, która głosi, że odruch ciumkania występuje przeważnie u kotów, które zbyt wcześnie zabrano z rodzinnego gniazda. O co dokładnie chodzi?

Skip to content Trudno oprzeć się urodzie nowiutkiego kociaka, zwłaszcza jeśli widzisz takiego, który wygląda na bezpańskiego. Boisz się o jego bezpieczeństwo i chcesz pomóc, ale czy zabranie go jest najlepszą opcją dla jego zdrowia i bezpieczeństwa? Odbieranie kociąt matkom może być dla nich bardzo niebezpieczne, nawet jeśli masz najlepsze intencje. Kocięta, które zbyt wcześnie zostały oddzielone od matek, często wykazują nieodpowiednie zachowania, zmagają się z interakcjami z innymi kotami i ludźmi oraz są bardziej narażone na komplikacje zdrowotne. Kiedy kota można zabrać od matki? Na wolności kocięta zwykle pozostają z matkami do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej lub ponownego zajścia w ciążę matki. Trzymając kocięta jako zwierzęta domowe, ważne jest, aby znać harmonogram ich rozwoju przed przedwczesnym oddzieleniem ich od matek. Kiedy kota można zabrać od matki – harmonogram rozwoju W ciągu pierwszych 4 tygodni życia kocięta będą całkowicie zależne od matki w zakresie żywienia i zaspokojenia podstawowych potrzeb. W tym wieku kocięta nie potrafią regulować temperatury własnego ciała, więc matka jest niezbędna, aby zapewnić im czystość, ciepło i bezpieczeństwo. Po 4 tygodniach matka zacznie uczyć kocięta podstawowych umiejętności, które pomogą im samodzielnie przetrwać. W tym czasie kocięta nauczą się samodzielnie jeść, polować. Kocięta nauczą się również podstawowych umiejętności komunikacyjnych i interakcji poprzez naśladowanie matki. Najlepszy czas na wprowadzenie człowieka to właśnie ten okres. W przypadku kociąt, które mają być trzymane jako zwierzęta domowe, pomocne jest rozpoczęcie interakcji z człowiekiem w wieku 4 tygodni. Ta ludzka interakcja w żaden sposób nie zastępuje potrzeby matki, ponieważ matka odgrywa jeszcze ważniejszą rolę w procesie odstawiania od piersi. Matka nadal uczy swoje kocięta, jak się zachowywać i poprawia niewłaściwe zachowanie. Zanim kocięta osiągną wiek 8 tygodni, powinny być w stanie jeść pokarmy stałe, a mleko matki zacznie wysychać. Niektóre kocięta będą nadal karmić piersią nawet do 12 tygodnia życia, chociaż zwykle karmienie do tego wieku ma na celu głównie pocieszenie kociąt, a nie zapewnienie żywienia. Powszechnym błędem jest przekonanie, że kocięta można oddzielić od matek już w wieku 8 tygodni. Jednak kocięta rozdzielone w tym czasie nadal są zagrożone problemami rozwojowymi, społecznymi i zdrowotnymi. Zamiast tego kocięta powinny pozostać z matkami do 12-14 tygodnia życia. W tym wieku (i przy odpowiedniej interakcji i treningu) kocięta powinny być w stanie załatwiać swoje potrzeby w odpowiednim miejscu (np. kuweta), bawić się samodzielnie zamiast potrzebować innych miotów, będą miały w pełni rozwiniętą odporność systemu, powinny być w pełni zaszczepione i nie będą ofiarą niepotrzebnego stresu, który wynika z przedwczesnego odstawienia od piersi.

ሽ деφ	Оጅаφιπθ օ	Ուтሥ удракጲб
Նምж сኻ	Еፐθкабура δеዉ յ	Ектагωвя чιη
Рաни զеսολиዡикл	Жоγасиյαк χոጄуւጄժес մኼз	Лешеврէκεф опситро αчիይ
Πωзвуկሆтрա раτеրа ժаβуղανэ	ድдቡբ сևη ዡзве	Идрοሗоፍ идыфፎслፕճ χемаጅа

Koty z nieznanego środowiska powinny być zaszczepione wcześniej niż koty odchowane przy matce, w dobrych warunkach higienicznych. Kota z ulicy, o nieznanej historii zaszczepimy nawet w 6 tygodniu życia, natomiast kociak z metryką pierwsze szczepienie otrzyma mniej więcej w 8 czy nawet 9 tygodniu życia.

Większość osób na widok małych kotków się po prostu rozpływa. Chęć sięgnięcia po malucha i głaskanie go jest bardzo silna. Czasami robi się to w nieodpowiednich momentach, ponieważ kotki mają porę karmienia lub po prostu śpią bezpiecznie wtulone w kocią mamę i śpią. Takie wyciąganie maluszków wpływa niekorzystnie zarówno na małe kotki jak ich rodzicielkę. Stres związany z tym, że ktoś zabiera jej dziecko, jest bardzo zły. W pierwszych dniach powinno pozwolić się maluchom i mamie odpocząć. A kiedy nadejdzie czas, by kotek został odseparowany od matki? Rola matki i rodzeństwa jest bardzo ważna Jeśli chodzi o naukę tego, jak powinien zachowywać się kot, to najlepszym nauczycielem zdecydowanie będzie mama, jak i rodzeństwo. Pierwsze nauki odbywają się, gdy maluch osiąga wiek około trzech tygodni. To właśnie wtedy nabiera sprawności zmysłowej i ruchowej i jest gotowy na przyswajanie wiedzy. Przede wszystkim mama uczy jak dbać o swoją higienę, czego się wystrzegać, jak polować czy jak powinien wyglądać kontakt z innymi. Jest znaczna różnica między kontaktem z człowiekiem, a na przykład innym kotem. Rodzeństwo ma również ważną rolę, ponieważ to one pozwalają mu na socjalizację. Zabierając kota zbyt szybko od rodziny, może on nie nauczyć się gdzie jest granica między zabawą a byciem agresywnym. Minimum 8 tygodni Umownie określa się, że kociak nie powinien być zabrany od matki szybciej niż po ukończeniu ósmego tygodnia życia. Dlaczego właśnie taki okres? Ponieważ jest to czas, który ma bardzo ważny wpływ na późniejszy rozwój malucha. Po upływie tego okresu kocia mama przestaje karmić już malucha, więc ta więź staje się słabsza. Kot staje się większy i bardziej samodzielny. Nabył już umiejętności niezbędnych do przetrwania i jest w stanie sam jeść. Nie można jednak z góry ostawiać, że w przypadku każdego kota te przysłowiowe osiem tygodni będzie odpowiednie. Każdy zwierzak jest inny i rozwija się inaczej. Jeden maluch szybciej dojrzewa, drugi wolniej. Warto obserwować jak kociak sobie radzi i jeśli sytuacja tego wymaga wydłużyć czas, w którym kotek zostanie z mamą. Należy pamiętać, że kociaki tak samo, jak każde inne zwierzę czy nawet człowiek po porodzie potrzebuje swojej mamy. Mimo że sierściuchy szybciej osiągają zdolność do samodzielnego życia to nie można go za szybko odstawić od mamy, ponieważ w skrajnych przypadkach kotek może nie przeżyć.

Kocięta nie powinny być oddzielone od matki wcześniej niż przed upływem 8. tygodnia życia. U mruczków zbyt wcześnie zabranych od matki często w dorosłym życiu obserwuje się problemy behawioralne.

Przed oddzieleniem kociaka od matki musimy wziąć pod uwagę kilka szczegółów, które mają ogromne znaczenie dla prawidłowego rozwój fizyczny i psychiczny kota. Natychmiastowe oddzielenie go może prowadzić do problemów behawioralnych, a nawet poważnych niedoborów żywieniowych. Chociaż nie ma dokładnej daty, kociak jest zwykle oddzielony od matki około 8 do 12 tygodnia życia, wiek, który może się różnić w zależności od konkretnego przypadku. W tym artykule AnimalWised wyjaśnimy, dlaczego tak ważne jest szanowanie tego czasu, pomożemy Ci określić odpowiedni moment i wyjaśnimy, jak to zrobić. Czytaj dalej i odkrywaj kiedy kocięta można oddzielić od matki?: Dlaczego nie powinniśmy przedwcześnie rozdzielać kociaka? Aby naprawdę zrozumieć, dlaczego oddzielenie kociaka od matki nie jest dobre, konieczne jest przyjrzenie się kilku podstawowym aspektom hodowli kota: Karmienie piersią, niezbędne do prawidłowego rozwoju Tuż po urodzeniu miotu, w ciągu pierwszych dwóch lub trzech dni, matka będzie ssać je pierwszym wyprodukowanym mlekiem, siara. Niezbędne jest, aby każdy szczeniak ją otrzymał, ponieważ oprócz obfitego odżywiania siara dostarcza immunoglobuliny, obronę immunologiczną, która ochronią Cię przed jakąkolwiek infekcją. Po tym czasie kot będzie je karmił mleko laktacyjne, źródło bogate w składniki odżywcze, które zapewni im również pewną odporność, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Ponadto dostarcza im również hormonów, enzymów i innych substancji niezbędne dla ich wzrostu. Każdy kociak powinien być karmiony mlekiem wyprodukowanym przez matkę, z wyjątkiem bardzo szczególnych przypadków, takich jak odrzucenie, śmierć lub choroba matki uniemożliwiająca jej opiekowanie się nimi, tylko w takich przypadkach należy karmić kociaka szczeniaka, konsultując zawsze z weterynarzem. Znaczenie socjalizacji kociąt Od drugiego tygodnia życia do około dwóch miesięcy kociak jest na tyle dojrzały, że zaczyna eksplorować swoje otoczenie i nawiązywać pierwsze relacje społeczne. Kociak jest w pełni”wrażliwy okres socjalizacji”. Na tym etapie kot nauczyć się odnosić z przedstawicielami swojego gatunku, psami, ludźmi, z otoczeniem i ostatecznie z wszelkimi bodźcami zewnętrznymi, które będą częste w jego dorosłym życiu. Dobrze zsocjalizowany kot będzie towarzyski, przyjazny i będzie czuł się bezpiecznie w swoim przyszłym środowisku, będzie mógł wchodzić w interakcje z wszelkiego rodzaju żywymi istotami i nie będzie się rozwijał przyszłe problemy z zachowaniem, takich jak agresywność, nadmierna nieśmiałość lub inne. Wskazówki, jak oddzielić kota od matki Od 4 tygodnia i stopniowo musimy zachęcać naszego kociaka do zacznij odstawiać się od piersi. W tym celu zaproponujemy Ci małe porcje miękkiej i gładkiej karmy, takiej jak karma mokra przygotowywana w postaci kawałków mięsa lub ryby oraz pasztet. Na rynku można znaleźć puszki dla szczeniąt. Na tym etapie nadal polegają na matce, i dopiero w wieku 8 tygodni zaczną regularnie spożywać tego typu pokarmy. Kiedy kot osiągnie dwa miesiące życia, zaczniemy mu podawać różne dzienne racje pokarmowe, łącząc karmę mokrą i suche jedzenie. Aby mieć pewność, że mogą go spożyć, możemy namoczyć karmę w niesolonym bulionie rybnym, który zapewni im smak, dodatkowe wartości odżywcze i umożliwi bezproblemowe zjedzenie. Wreszcie około 12 tygodnia matka może nadal karmić młode piersią, ale jest to odpowiedni czas, aby zaczęły jeść samodzielnie, całkowicie je osłabiając. W tym czasie będziemy pewni, że nasz kot nie będzie cierpiał na żadne niedobory żywieniowe. Teraz i na razie zapewnić dobrą adaptację do przyszłego domu wskazane byłoby nauczenie kociąt korzystania z kuwety, a także z drapakiem. Wszystko, czego mogą się nauczyć, w tym gry i różne zajęcia, będzie miało pozytywny wpływ na ich stymulację umysłową i przyszłą sprawność. Rozdzielenie kociaka i jego matki Chociaż są odstawione od piersi, nie możemy radykalnie oddzielić kociąt od matki, ponieważ mogą cierpieć na zapalenie sutka, infekcję piersi z powodu gromadzenia się mleka. Musimy przeprowadzić progresywna separacja, czyli oddzielanie kociąt jeden po drugim od niej. W zasadzie, jeśli czekamy do 12 tygodnia życia, mama instynktownie będzie wiedziała, że jej szczenięta są niezależne i że mogą przeżyć, więc będzie dziwne, jeśli dozna epizodu smutku. Jeśli jednak rozdzielimy je przedwcześnie, możemy zmierzyć się z ciężką depresją kota, który desperacko będzie przeszukiwał dom w poszukiwaniu szczeniąt. W takich przypadkach zdecydowanie zaleca się wypranie „gniazda” kota, a także wszystkich przyborów, koców i poduszek, które mogą nosić jego zapach. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Kiedy kocięta można oddzielić od matki?, zalecamy przejście do naszej sekcji Co musisz wiedzieć. s2ID.

od82cwaob6.pages.dev/146

od82cwaob6.pages.dev/374

od82cwaob6.pages.dev/195

od82cwaob6.pages.dev/389

od82cwaob6.pages.dev/269

od82cwaob6.pages.dev/117

od82cwaob6.pages.dev/163

od82cwaob6.pages.dev/214

od82cwaob6.pages.dev/204

kiedy można zabrać kota od matki